تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست
برای نورای عزیزم
این چند وقته مطالب زیادی درباره این خوانده‌ام که جنین بعد از چهارماهگی کاملا هوشیار و آگاه است و همه چیز را می‌شنود و یکی از بهترین صداهایی که با آن عمیقا ارتباط برقرار می‌کند و احساس نزدیکی و امنیت می‌کند صدای مادر است. به صدای مادر کاملا گوش می‌دهد و در ماه‌های بالاتر با ضربه زدن‌ها و تکان‌هایش به آن واکنش هم نشان می‌دهد، به همین خاطر توصیه شده برایش موسیقی زیاد پخش کنید و حتی مادر شعر و یا لالایی مخصوصی را مدام برایش بخواند که از صدای مادر و آن شعر هم آرام می‌شود و هم به علت تکرار زیاد در دوره جنینی حتی بعد از تولد هم به آن واکنش‌های مثبت نشان خواهد داد.
این چند روزه به این فکر می‌کردم کاش شاعر بودم و خودم شعری برایت می‌گفتم و شعری برای تو، اما چه کنم که شاعر نیستم و بی‌بهره از زبان شعری. این چند روز به شعر زیبایی از استاد محمد علی بهمنی رسیدم که شرح حال است و محرمی ست بین من و تو، از صبح ورد زبانم است مدام برایت می‌خوانم :
تا تو هستی و غزل هست دلم تنها نیست محرمی چون تو هنوزم به چنین دنیا نیست
از تو تا ما سخن عشق همان است که رفت که در این وصف زبان
دگری گویا نیست
بعد تو قول و غزل هاست جهان را اما غزل تو ست که در قولی از آن، اما نیست
تو چه رازی که به هر شیوه تو را می جویم تازه می یابم و بازت اثری پیدا نیست
شب که آرام تر از پلک ، تو را می بندم در دلم طاقت دیدار تو ، تا فردا نیست
این که پیوست به هر رود که دریا باشد از تو گر موج نگیرد
، به خدا دریا نیست
من نه آنم که به توصیف خطا بنشینم این تو هستی که سزاوار
تو باز اینها نیست
البته این
غزل با صدای علیرضا قربانی شنیدتی‌تر است.
